Brogowa kapliczka św. Floriana w Nowym Brzesku

Z almanach wrocławski
Wersja z dnia 02:29, 6 lip 2020 autorstwa Michał Zalewski (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Przydrożna kapliczka brogowa ze św. Florianem, Nowe Brzesko
1. Kapliczka brogowa ze św. Florianem (fot. 2012)

Nowe Brzesko powiat proszowicki.

W starej części małego sennego miasteczka nad Wisłą, w części, która kiedyś była centrum i nosi dumną nazwę Stary Rynek, stoi brogowa kapliczka z drewnianą figurą św. Floriana.

Według miejscowego przekazu rzeźba pochodzi z XVIII w. i od tamtych czasów św. Florian chroni drewnianą zabudowę Rynku od pożarów. Została prawdopodobnie ufundowana przez mieszczan zamieszkujących Rynek. Święty przedstawiony jest w klasyczny sposób w stroju rzymskiego legionisty, wylewającego prawą ręką wodę ze skopka na makietę kościoła. W lewej trzyma lancę owiniętą proporcem.

Figura była wielokrotnie naprawiana. Zachowała się informacja o renowacji z lat II wojny światowej. Rzeźby zdejmowano wtedy często, chroniąc je przed zniszczeniem przez Niemców. Uszkodzony Florian trafił w 1940 r. do warsztatu stolarskiego Ryszarda Staniszewskiego. Renowacji wymagały zwłaszcza spróchniałe nogi. Przebywająca wówczas w Hebdowie (wsi pod miasteczkiem) malarka Jadwiga Tereszczenko, autorka rysunków z Pawiaka, wykonała model nóg z gliny, a rzeźbiarz ze Starego Rynku, Władysław Kwaśniewski, według tego projektu je wyrzeźbił i przyprawił Świętemu[1]. W 1945 r. figura została ponownie ustawiona i poświęcona przez ówczesnego proboszcza, księdza Paska. Była też odnawiana w 1979 r. przy okazji renowacji pobliskiego kościoła.

Nie wiadomo, czy św. Florian stoi od początku w kapliczce brogowej, ale jest to prawdopodobne. Ostatni raz (stan na 2012 r.) kapliczka była odnawiana przez miejscową Ochotniczą Straż Pożarną w 1994 r. Cztery słupy podtrzymujące brogowy dach kryty blachą i zwieńczony metalowym krzyżem stoją teraz na betonowym podłożu. Łączy je drewniany płotek (balustrada). Na lewym przednim słupie wisi sygnaturka (dzwonek) do alarmowania o pożarze.

  1. Legendy i obyczaje Ziemi Proszowickiej, red. Król D. Kraków: 2002