Kurek Wrocławski: Różnice pomiędzy wersjami

Z almanach wrocławski
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Linia 2: Linia 2:
 
'''Kurek Wrocławski''' (''Hahnenkrähe'')
 
'''Kurek Wrocławski''' (''Hahnenkrähe'')
  
 +
== Legenda o kołodzieju<ref>Na podstawie Enderwitz Fritz. ''Breslauer Sagen und Legenden : gesammelt und nacherzählt.'' Breslau: Priebatsch's Verlag, 1921, s. 7-10.</ref>  ==
 +
Pochodzący z Leśnicy Ginst pracował jako czeladnik kołodziejski we Wrocławiu. W rodzinnej miejscowości miał  narzeczoną, której przysięgał miłość i lojalność ale ponieważ oboje byli biedni, na razie nie mógł się ożenić. Pewnego dnia powiedział do ukochanej: „Wyjadę zarabiać za granicę  abym mógł zaprowadzić Cię do ślubnego ołtarza." Zawiązał swój tobołek i ruszył w drogę. Dziewczyna dała mu przy pożegnaniu pierścionek mówiąc:  „Dopóki ten pierścień jest na twoim palcu, możesz być pewien mojej lojalności”. Po tym pozwoliła mu odejść.
 +
 +
Podczas wędrówek po odległych krainach czeladnik był m.in. w  Polsce i w Rosji. Tam wpadł w kłopoty i został aresztowany. Zesłano go na na Syberię, gdzie przez dwadzieścia długich lat musiał znosić ciężką pracę w kopalniach. W samotnych godzinach daleko na wschodzie rozmyślał o swej miłości w ojczyźnie. Pewnego razu nieszczęśliwie podczas pracy pękł mu pierścień i spadł z palca. Ze smutkiem przypomniał sobie słowa ukochanej.  Załamany przeżywał nieszczęście do tego stopnia, że pragnął umrzeć z rozpaczy. Na wpół nieświadomie z ust wyszło wołanie: "Gdybym tylko mógł spojrzeć na ciebie jeszcze raz, Najmilsza, oddałbym swoje zbawienie.”  Ledwie słowa te wydostały się na świat, stanął przed nim we własnej osobie pan złych duchów, Szatan. 
 +
 +
== Przypisy ==
 +
<references />
  
 
== Literatura ==  
 
== Literatura ==  

Wersja z 17:00, 20 maj 2020

Wrocław


Kurek Wrocławski (Hahnenkrähe)

Legenda o kołodzieju[1]

Pochodzący z Leśnicy Ginst pracował jako czeladnik kołodziejski we Wrocławiu. W rodzinnej miejscowości miał narzeczoną, której przysięgał miłość i lojalność ale ponieważ oboje byli biedni, na razie nie mógł się ożenić. Pewnego dnia powiedział do ukochanej: „Wyjadę zarabiać za granicę abym mógł zaprowadzić Cię do ślubnego ołtarza." Zawiązał swój tobołek i ruszył w drogę. Dziewczyna dała mu przy pożegnaniu pierścionek mówiąc: „Dopóki ten pierścień jest na twoim palcu, możesz być pewien mojej lojalności”. Po tym pozwoliła mu odejść.

Podczas wędrówek po odległych krainach czeladnik był m.in. w Polsce i w Rosji. Tam wpadł w kłopoty i został aresztowany. Zesłano go na na Syberię, gdzie przez dwadzieścia długich lat musiał znosić ciężką pracę w kopalniach. W samotnych godzinach daleko na wschodzie rozmyślał o swej miłości w ojczyźnie. Pewnego razu nieszczęśliwie podczas pracy pękł mu pierścień i spadł z palca. Ze smutkiem przypomniał sobie słowa ukochanej. Załamany przeżywał nieszczęście do tego stopnia, że pragnął umrzeć z rozpaczy. Na wpół nieświadomie z ust wyszło wołanie: "Gdybym tylko mógł spojrzeć na ciebie jeszcze raz, Najmilsza, oddałbym swoje zbawienie.” Ledwie słowa te wydostały się na świat, stanął przed nim we własnej osobie pan złych duchów, Szatan.

Przypisy

  1. Na podstawie Enderwitz Fritz. Breslauer Sagen und Legenden : gesammelt und nacherzählt. Breslau: Priebatsch's Verlag, 1921, s. 7-10.

Literatura

  • Antkowiak Zygmunt. Pomniki Wrocławia. Wrocław: Ossolineum, 1985, s. 10-12
  • Antkowiak Zygmunt. Wrocław od A do Z. Wrocław: Ossolineum, 1997, s. 219
  • Dobrzyniecki Arkadiusz. Kurek Wrocławski W: Atlas architektury Wrocławia, tom II. Wrocław: 1998, poz. 618.
  • Dobrzyniecki Arkadiusz. Kurek Wrocławski W: Encyklopedia Wrocławia. Wrocław: 2006.
  • Enderwitz Fritz. Breslauer Sagen und Legenden : gesammelt und nacherzählt. Breslau: Priebatsch's Verlag, 1921, s. 7-10.
  • Franz Agnes. Erzählungen und Sagen: gesammelt von Agnes Franz. Leipzig: 1825.
  • Klapper Joseph. Schlesische sagen älterer Zeit. Mitteilungen der Schlesischen Gesellschaft für Volkskunde. 1938, XXXVII, s. 1-61.
  • Kobel Oskar. Sagen aus Schlesien. Husum: 1985.
  • Kwaśniewski Krzysztof. Niektóre obrzędy ludowe dawnego Wrocławia. Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka. 1961, XVI/1, s. 54-64
  • Lutsch Hans. Die Kunstdenkmäler der Stadt Breslau. Breslau: von Wilh. Gottl. Korn, 1886, s. 127
  • Nickel Walter. Die öffentlichen Denkmäler und Brunnen Breslaus. Breslau: 1938, s. 15-16.