Zabójstwo Bawara ze Ścinawy

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Ten artykuł jest w fazie tworzenia


W Urkunden der Stadt Brieg w Codex Diplomaticus Silesiae T.9.

1359. Aug. 31. Brieg. Herzog Ludwig bestätigt, dass Myrzan von Pogarell 4 Mark jährl. ew. Zins in Alznow (Alzenau) den Brüdern Franczco und Mladatho, Söhnen des weiland Bawrus und zu deren Händen dem Nicol. Czambor aufgelassen hat. Z.: Schenco von Schonow, Friedrich von Sulcz, Ydsico Curzantka, Szymon von Rorow, Theod. von Redern, Heynemann Poduschconis und Johannes. Landb. A. f. 20, vergl. unter No. 187.
sabb. a. Egid. 171
1360. Mai 5. Brieg, auf dem Rathhause. Die Consuln machen eine Einigung zwischem Mirsan von Pogarell einer-, und Franczko und Mlodata von Stinavia andrerseits, wegen des Mordes des weiland Bavarus von Stinavia, den weiland Gebhard von Kittlitz ermordet hatte, in der Form, dass Mirsanus gelobt, einen ehrenwerthen Priester nach Rom zu senden, der dann die päpstlichen Zeugnisse der Wittwe des Ermordeten Anna vorzulegen haben wird, auch 1000 Messen an die Minoriten und Dominikaner zu bezahlen, auch noch eine Pilgerschaft nach Aachen auszurüsten. (vergl. o. No. 171) Brieger Stadtbuch I 44b.
Gothard 187

czyli

31 sierpnia 1359 Książę Ludwik[1] potwierdza, że Mirzan z Pogorzeli[2] przekazał braciom Franczco i Mladatho, synom niegdyś zmarłego Bawara, 4 marki rocznego ewentualnego zysku z Alznow (Alzenau), a także w ich imieniu Nikołajowi Czamborowi. Świadkowie: Schenco z Schonow, Fryderyk z Sulcz, Ydsico Curzantka, Szymon z Rorow, Teodor z Redern, Heynemann Poduschconis i Jan. Księga ziemskiego archiwum A. str. 20, porównaj pod numerem 187.
sobota przed św. Idzim 171
5 maja 1360 Brzeg, w ratuszu. rajcy doprowadzili do porozumienie między Myrzanem z Pogarell a z drugiej strony Franczko i Mlodata z Stinavia w sprawie morderstwa niegdyś zmarłego Bawara z Stinavia, którego zamordował niegdyś Gebhard von Kittlitz. Porozumienie to zakłada, że Myrzan zobowiązuje się wysłać do Rzymu godnego kapłana, który przedstawi papieskie dokumenty wdowy po zamordowanym, Annie. Ponadto, Myrzan zobowiązuje się zapłacić 1000 mszy św. zakonnikom minoritom i dominikanom, oraz przygotować pielgrzymkę do Akwizgranu. (porównaj również poprzednią pozycję nr 171) Księga miejska w Briegu I, str. 44b.
św. Gotharda 187

W Urkunden Herzog Ludwigs I. von Brieg w Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens, 1864, Bd. 6, H. 1.

1359 Aug. 31 Brieg H. L. bestätigt, dass Myrzan v. Pogarell 4 Mrk. jährl. ewig. Zins in Alznow (Alzenau b. Brieg) den Brdrn. Franczco u. Mladatho, Söhnen des weild. Blawrus u. zu deren Händen dem Nicol. Czambor vermacht hat. P. A. L. u. E. f. 20. [196}

W Regesty śląskie, t. IV: 1358⁠–⁠1359.

- 591 -

1359, 31 VIII, Brzeg (Brega)

Sabatho ante diem b. Egidii

Ludwik I książę Śląska, pan Brzegu i Legnicy (Ludwicus) stwierdza, że w jego obecności Myrsanus z Pogorzeli k. Brzegu (Pogrella) sprzedał za pośrednictwem Mikołaja Czamborii (Nicolaus) Franczkowi i Mladatowi (Franczco i Mladatho) braciom, synom nieżyjącego Bawara (Bawrus), oraz ich spadkobiercom 4 grzywny rocznego czynszu ze wszystkich swych dóbr w Olszance k. Brzegu (Alcznow). Jeżeli nabywcy kupią sobie czynsz z innych dóbr, to ww. czynsz ma powrócić na własność Myrsana z Pogorzeli. Wystawca zatwierdza tę sprzedaż.

Świadkowie: Szenko z Kruszyny k. Brzegu (Schenco de Schonow), Fryderyk de Sulcz (Fredricus), Ydsico Curzantka, Szymon z Godziszowa k. Oławy (Symonus de Rorow), Teodoryk de Redirn (Theodericus), Heymannus Poduschconis i Jan (Johannes).

Kopia: łac., AP Wrocław, Rep. 21, sygn. 1A, s. 78; tamże, Akta m. Wrocławia, sygn. B 89,1, s. 29.
Regest: Z. f. G. Schl., VI, s. 22, nr 196.

W Regesty Śląskie t. V: 1360.

- 150 -

1360, 5 V, Brzeg

in die Gothardi

Rajcy brzescy sporządzają umowę między Mirsanem z Pogorzeli k. Brzegu (Mirsan von Pogarell) z jednej strony a Franczkiem (Franczko) i Mlodatem ze Ścinawy (Mlodata von Stinavia) z drugiej w sprawie niegdyś dokonanego morderstwa przez Bawara ze Ścinawy (Bavarus von Stinavia) na Gebhardzie von Kittlitz (Gebhard). W umowie tej Mirsanus zobowiązuje się wysłać do Rzymu kapłana po poświadczenie papieskie Annie wdowie po zamordowanym, opłacić 1000 mszy u dominikanów oraz wyposażyć pielgrzymkę do Akwizgranu (Aachen, Niemcy).

Regest: CDS, IX, s. 28, nr 187.


Przypisy

  1. ↑ Książę Ludwik I Roztropny (również przydomki Prawy, Sprawiedliwy), ur. między 1313 a 1321, zm. w grudniu 1398, książę namysłowski w latach 1338–1342 i legnicki w latach 1342–1345 z bratem Wacławem I, w latach 1345–1346 w wyniku podziału Legnica, w latach 1346–1348/1349 bez przydziału, od 1348/1349 w Lubinie, od 1358 na połowie Brzegu i Oławy, od 1359 w Chojnowie, w latach 1364–1373 regent w Legnicy, od 1368 całość księstwa brzesko-oławskiego, od 1373 w Kluczborku, w latach 1392–1395 w Niemczy.
  2. ↑ Pogorzelowie (von Pogarell) od wsi Pogorzela (Pogarell) - dziś w pow. brzeskim. Najsłynniejszym Pogorzelą był Przecław (1299 lub 1310 - 1376) - biskup wrocławski. Mirzan był jego rodzonym, starszym, bratem. Długo używali słowiańskich imion rodowych - Wyszeniega, Racława, Przecław, Mroczko, Zbrosław, Budziwoj ale już o dziadku Mirzana kasztelanie Ryczna, palatynie opolskim Mroczku współczesny mu rocznik kapituły poznańskiej pisze "jakiś Niemiec".

Literatura

  • Codex Diplomaticus Silesiae T.9 Urkunden der Stadt Brieg, urkundliche und chronikalische Nachrichten über die Stadt Brieg, die dortigen Klöster, die Stadt- und Stiftsgüter bis zum Jahre 1550. Breslau: 1870, s. 27 i 29. (c. 130)
  • Eistert Karl. Zeugen mittelalterlichen Rechts im Kreise Ohlau. „Heimatblatt für die Kreise Strehlen und Ohlau”, Jg. 10, Nr. 8, 1962, s. 16.
  • Hellmich Max. Steinerne Zeugen des mittelalterlichen Rechts in Schlesien. Steinkreuze, Bildstöcke, Staupsäulen, Galgen, Gerichtstiche. Liegnitz: 1923, s. 6, 8, 19, 26, tab. 4 (c. 9 kk)
  • Hellmich Max. Schlesische Totschlagssühnen. „Schlesische Monatshefte”, Jg. 3, Nr. 12, 1926, s. 507–514. (c. 93 kk)
  • Jurek Tomasz. Rodowód Pogorzelów. Kraków: 2005.
  • Gałwiaczek Tomasz, Jakubowicz Zbigniew. Szlakiem kamiennej pokuty. W: Nad Odrą i Oławą. Szkice turystyczno-krajoznawcze z okolic Oławy. Wrocław: 2102, s. 99-104. (c. 92 kk)
  • Regesty Śląskie t. IV: 1358-1359. oprac. Janina Gilewska-Dubis i Kazimierz Bobowski. red. Wacław Korta. Wrocław - Warszawa: 1992.
  • Regesty Śląskie t. V: 1360. oprac. Janina Gilewska-Dubis. red. Wacław Korta. Wrocław - Warszawa: 1992.
  • Wojtucki Daniel, Zobniów Stanisław. Kamienne krzyże na Śląsku, Górnych Łużycach i ziemi kłodzkiej. Wrocław: Atut, 2017, s. 343-344 (tam dalsza literatura)
  • Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens, 1864, Bd. 6, H. 1. Breslau: 1864.
Źródło: „http://silesiacum.pl/w/index.php?title=Zabójstwo_Bawara_ze_Ścinawy&oldid=17934”