Herby na sklepieniu Izby Seniora Rady

Z almanach wrocławski
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Wrocław Ratusz
Sklepienie Izby Seniora Rady Wrocławia - schemat rozmieszczenia herbów. R to rajca, Ł - ławnik, numery oznaczają miejsce w hierarchii; orientacja według ułożenia herbu 1R.

Izba Seniora Rady Ratusza we Wrocławiu otrzymała w latach 1484-1485 gwiaździste sklepienie ze zwornikami heraldycznymi i wspornikami w postaci ludzkich popiersi. 17 zworników to 17 tarcz herbowych z herbami i gmerkami zasiadających w tym czasie w Radzie i Ławie. Ośmiu rajców (panów stołowych) na czele z Seniorem Lukasem Eisenreichem i dziewięciu ławników[1]. Sklepienie jest swoistą fotografią zbiorową Rady i Ławy z lat 1484-1485. Właśnie herby radnych ułatwiły ustalenie daty powstania sklepienia[2].

Herby

Senior Rady

Drugi krąg, rajcy

Trzeci krąg, rajcy i ławnicy

Czwarty krąg, ławnicy

Przypisy

  1. Ławników było 11 ale 2, najniższych w hierarchii bo wskazywanych przez cechy, pominięto. Byli to kramarz Niclas Grizeling i rzeźnik Paul Fridrich.
  2. Zachowały się pełne spisy wrocławskich radnych i ławników od 1287 r. Akta miasta Wrocławia I.H. Rada i księgi administracyjne Rady. /1287 - 1898/ Księgi Rady Miejskiej, spisy: radnych, ławników, urzędników, regulaminy, spisy członków cechów, podatki cechowe. Archiwum Państwowe we Wrocławiu. Wydane Codex Diplomaticus Silesiae T.11 Breslauer Stadtbuch enthaltend die Rathslinie von 1287 ab und Urkunden zur Verfassungsgeschichte der Stadt, Breslau 1882.
  3. Piąty rajca pełnił jedną z najważniejszych funkcji gdyż był skarbnikiem miasta. Niemiecka nazwa Kämmerer (z łac. camerarius, questor) tłumaczona jest często jako komornik ale bardziej pasuje skarbnik. W dawnej Polsce używano też w miastach (gł. Wielkopolska od XV w.) spolszczonego Kämmerer w formie kamlarz, kamelarz. To on zarządzał miejskimi podatkami, ich poborem. Obciążenia podatkowe i budżet miasta ciągle rosły więc w XV w. do pomocy skarbnik otrzymał zastępców rekrutujących się z grona ławników. Od 1549 r. tworzyli oni wspólnie urząd kameralny (Kammeramt), a później Miejski Urząd Rentowy (Rentamt).