Mikołaj Krebel

Z almanach wrocławski
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Herb Krebel
Herb Krebelów na sklepieniu Izby Seniora Rady we wrocławskim Ratuszu. Czy używał go już Nicolaus.

Nicolaus Crebil, legnicki rajca i ławnik żyjący w II poł. XIV i w początkach XVI stulecia. Najstarszy znany protoplasta rodziny Krebilów[1], późniejszej patrycjuszowskiej rodziny wrocławskiej.

W 1378 r.[2] był alodialnym właścicielem (Allodbesitz, Allod)[3] w Bobrowie (Boberau) koło Legnicy[4][5]. W 1391 r. został jednym z 8 ławników (zapisany jako Niclas Crebil) i od tego czasu pełni z przerwami funkcje w Radzie i Ławie aż do 1400 r.[6]. Jest ławnikiem jeszcze w latach 1392 (Nicclos Crebil), 1400 (Niclos Crebil). Rajcą jest w roku 1394 (Nicolas Crebil) i 1397 (Nicolaus Crebil).

Nazwisko Crebil pojawia się ponownie w Radzie i Ławie w latach 1405, 1407, i 1408. W 1405 r. w spisie rajców jest na trzecim miejscu Nicolaus Crebil, a na pierwszym miejscu w Ławie jest Nicclos Crebil. W 1407 r. Nicclos Crebil jest ławnikiem (trzeci na liście). W 1408 r. ponownie Nicolaus Crebil jest radnym (trzeci), a Nicclos Crebil pierwszym ławnikiem. Na tej podstawie Pusch stwierdza, że w 1405 r. wśród ławników pojawia się Nicolaus Crebil młodszy i w niektórych latach zasiada we władzach miasta razem z ojcem. Spostrzeżenia te stały się też podstawą do stwierdzenia, że Nicolaus Crebil starszy zasiadał w Radzie ostatni raz w 1408 r.[5] Przyjrzenie się katalogom prowadzi do wniosków, że takie wyniki analizy Katalogu członów Rady i Ławy są błędne.


Przypisy

  1. Nazwisko zapisywane było w najróżniejszy sposób. Crebil, Crevil Crebel, Knebil, Krebil, Kribel, Kriebel.
  2. W tym samym roku w spisie radnych Legnicy pojawia się Petsche Crebil (Schirrmacher, s. 487.). Jest radnym tylko w tym roku i nie ma o nim innych informacji. Należy przyjąć, że to krewny. Może ojciec Nicolausa i tym samym byłby starszym o pokolenie znanym członkiem rodziny ale możliwe też, że to brat lub kuzyn. Informacja o Petsche oznacza, że rodzina była już prawdopodobnie zakorzeniona w księstwie legnickimi bo Nicolaus nie był jej jedynym przedstawicielem.
  3. Własność alodialna czyli pełna własność ziemi nieobciążona żadnymi ciężarami i ograniczeniami feudalnymi w przeciwieństwie do lenna czy chłopskiego dziedzictwa.
  4. Stein, s. 187,188.
  5. 5,0 5,1 Pusch 2, s. 413.
  6. Dane dotyczące zasiadania w Radzie i w Ławie z zestawień zamieszczonych w Schirrmacher, s. 483-494 oraz Jueczka, Kupeć s. 121-254.

Na podstawie

  • Jujeczka Stanisław, Kupeć krzysztof. Urzędnicy miejscy Legnicy do 1740/1741 roku. Toruń: 2012.
  • Pusch Oskar. Die Breslauer Rats- und Stadtgeschlechter in der Zeit von 1241 bis 1741. Band 2. Dortmund: 1987.
  • Schirrmacher Friedrich Wilhelm. Urkunden-Buch der Stadt Liegnitz und ihres Weichbildes bis zum Jahre 1455. Liegnitz: 1866
  • Stein Rudolf. Der Rat und die Ratsgeschlechter des Alten Breslau. Würzburg: 1963.