Rokieta

Z almanach wrocławski
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Św. Jan Nepomucen w rokiecie i mantolecie (Gostkowo)

Rokieta (wł. rocchetto ze st. fr. roc - płaszcz), komża biskupia - rodzaj komży, najczęściej z białego płótna, przysługujący od IX w. biskupom, a później również niższym duchownym (prałatom, kanonikom). Jest strojem chórowym, czyli noszonym przez kapłana podczas liturgii niesprawowanej przez niego i wskazującym na pełnione funkcje i posiadane godności.

Koronki rokiety podszywane są kolorowym (czerwonym, fioletowym) jedwabiem, stąd Instrukcja w sprawie szat, tytułów i godeł Kardynałów, Biskupów i Prałatów niższych stopni nakazuje: na sutannę fioletową zamiast rokiety przywdziewać będą komżę, ale nie marszczoną (Acta Apostolicć Sedis, vol. LXI an. 1969 r., pp. 334 - 340 punkt 19). Na rokietę nakłada się mantolet, natomiast Nie nakłada się nigdy na rokietę komży (punkt 11).

Rokieta i mantolet to charakterystyczne cechy stroju św. Jana Nepomucena, który przedstawiany jest w ubiorze kanonika z końca XVII i XVIII w., gdyż pomimo tego, że żył w XIV w., jego ikonografia ukształtowała się 300 lat później na wzór ówczesnej epoki, w której rozpowszechnił się jego kult i został kanonizowany.