Typy krzyża: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "thumb|120px|left '''Krzyż''' jest jednym z najpopularniejszych symboli, znanym w wielu religiach i kult...") |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | [[File:Klagenfurt Viktring Migoriach Bildstock 28032009 37.jpg|thumb| | + | [[File:Klagenfurt Viktring Migoriach Bildstock 28032009 37.jpg|thumb|180px|1. Tron łaski. Obraz na blasze w niszy kapliczki w Klagenfurcie.]] |
'''Krzyż''' jest jednym z najpopularniejszych symboli, znanym w wielu religiach i kulturach. Dwie, przecinające się linie są tak naturalnym i intuicyjnym znakiem, że prawdopodobnie początkowo pojawiał się przypadkowo, a z czasem posłużył do wyrażania treści symbolicznych. Już z młodszego paleolitu pochodzą figurki zwierząt wykonane z kości słoniowej, których występują zwielokrotnione znaki ukośnego krzyża (crux decussata). Współcześnie krzyż kojarzy się głównie z Chrześcijaństwem i jest jego podstawowym symbolem. Nie był nim jednak od początku istnienia tej religii. Były tego prawdopodobnie dwie przyczyny. Ogólna wynikająca z tego, że w okresie prześladowań chrześcijanie w ogóle unikali otwartego manifestowania oznak zewnętrznych wskazujących na swoja wiarę. Druga dotyczyła samego krzyża. Ukrzyżowanie w starożytności było karą stosowaną wobec niewolników i sprzeciwiających się władzy, a śmierć na krzyżu uważano za poniżającą. Dlatego nawet po 313 r. czyli po uznaniu chrześcijaństwa za religię dozwoloną w cesarstwie rzymskim, krzyż był tylko jednym z symboli drugorzędnych. Nie odważano się też na przedstawianie ukrzyżowanej postaci Chrystusa (Najstarszy znany wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa znajduje się na płaskorzeźbionym reliefie z drewnianych drzwi bazyliki św. Sabiny w Rzymie i jest datowany na ok 430 r.). W swojej drodze jaką przeszedł krzyż od od znaku śmierci i hańby do do znaku zmartwychwstania i triumfu, chrześcijanie używali i używają współcześnie wizerunku krzyża w najróżniejszych formach. Pewnie podstawową przyczyną był fakt, że nie wiemy na jakim krzyżu zginął Chrystus. Nie podał tego żaden z ewangelistów ani historyków. Pole zyskała tu więc wyobraźnia wyznawców, którzy nawiązywali do znanych sobie sposobów ukrzyżowania. Na to, już w okresie popularności symbolu krzyża, nałożyło się jego używanie jako znaku heraldycznego. W rezultacie pojawiło się bardzo dużo typów krzyża, z których jedne są bardzo popularne a inne występują incydentalnie. | '''Krzyż''' jest jednym z najpopularniejszych symboli, znanym w wielu religiach i kulturach. Dwie, przecinające się linie są tak naturalnym i intuicyjnym znakiem, że prawdopodobnie początkowo pojawiał się przypadkowo, a z czasem posłużył do wyrażania treści symbolicznych. Już z młodszego paleolitu pochodzą figurki zwierząt wykonane z kości słoniowej, których występują zwielokrotnione znaki ukośnego krzyża (crux decussata). Współcześnie krzyż kojarzy się głównie z Chrześcijaństwem i jest jego podstawowym symbolem. Nie był nim jednak od początku istnienia tej religii. Były tego prawdopodobnie dwie przyczyny. Ogólna wynikająca z tego, że w okresie prześladowań chrześcijanie w ogóle unikali otwartego manifestowania oznak zewnętrznych wskazujących na swoja wiarę. Druga dotyczyła samego krzyża. Ukrzyżowanie w starożytności było karą stosowaną wobec niewolników i sprzeciwiających się władzy, a śmierć na krzyżu uważano za poniżającą. Dlatego nawet po 313 r. czyli po uznaniu chrześcijaństwa za religię dozwoloną w cesarstwie rzymskim, krzyż był tylko jednym z symboli drugorzędnych. Nie odważano się też na przedstawianie ukrzyżowanej postaci Chrystusa (Najstarszy znany wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa znajduje się na płaskorzeźbionym reliefie z drewnianych drzwi bazyliki św. Sabiny w Rzymie i jest datowany na ok 430 r.). W swojej drodze jaką przeszedł krzyż od od znaku śmierci i hańby do do znaku zmartwychwstania i triumfu, chrześcijanie używali i używają współcześnie wizerunku krzyża w najróżniejszych formach. Pewnie podstawową przyczyną był fakt, że nie wiemy na jakim krzyżu zginął Chrystus. Nie podał tego żaden z ewangelistów ani historyków. Pole zyskała tu więc wyobraźnia wyznawców, którzy nawiązywali do znanych sobie sposobów ukrzyżowania. Na to, już w okresie popularności symbolu krzyża, nałożyło się jego używanie jako znaku heraldycznego. W rezultacie pojawiło się bardzo dużo typów krzyża, z których jedne są bardzo popularne a inne występują incydentalnie. | ||
− | + | * Słup, pal (stipes, stauròs) - pionowa belka | |
+ | * Belka pozioma (''patibulum'') | ||
+ | * ''Titulus, album'' - tabliczka z tytułem winy czyli napis ''Jezus Nazareński Król Żydowski'' w 3 językach: łacińskim, hebrajskim i greckim, łaciński akronim to INRI | ||
+ | * Podpórka na nogi (''suppedaneum'') | ||
+ | * Siodełko (sedulum, penta) - siedzisko, na którym sadzano skazańca co miało zapobiec rozerwaniu dłoni | ||
+ | |||
+ | |||
+ | == Typy krzyża == | ||
<center> | <center> | ||
− | {| class="wikitable" style="width: | + | {| class="wikitable" style="width: 100%;" |
|- | |- | ||
− | ! Nazwa | + | ! Wygląd !! Nazwa !! Opis |
|- | |- | ||
− | |||
− | |||
− | |||
|style="width: 10%"| | |style="width: 10%"| | ||
[[Plik:Christian_cross.svg|75px|center]] | [[Plik:Christian_cross.svg|75px|center]] | ||
+ | |style="width: 10%" | '''Łaciński''',<br/> ''crux immissia'',<br/> wcięty, wpuszczony | ||
+ | | | ||
+ | Najbardziej dziś rozpowszechniony typ krzyża, symbol kościoła rzymskokatolickiego. Najpopularniejszy w ikonografii Ukrzyżowania. ''Immissia'' od ''immmitere'' czyli składać ze sobą. ''Patibulum'' mocowane w wycięciu powyżej połowy wysokości krzyża. Prawdopodobnie ten typ krzyża pojawił się dopiero w V wieku (jego pierwszymi przedstawieniami są krzyże na mozaikach z rzymskiej bazyliki San Giovanni in Lorena i z bazyliki San Vitale w Rawennie). Symbolika: belka pionowa, czyli wymiar wertykalny, oznacza zjednoczenie nieba z ziemią, tego, co Boskie z tym co ludzkie w Chrystusie, a więc podniesienie natury ludzkiej (belka pozioma) do granicy przebóstwienia (wydłużona linia pionowa). Belka pozioma, to wymiar horyzontalny oznaczający też zjednoczenie ludzi ze wschodu i zachodu, a zarazem uniwersalny charakter zbawienia dokonanego na krzyżu. Gnostycy widzą boskość (belka pozioma) przykutą do materii (słup). bardzo częsty motyw w heraldyce. | ||
+ | |- | ||
+ | |[[File:Cross of San Anthony.svg|75px|center]] | ||
+ | |'''Św. Antoniego''',<br/>''crux commissa'',<br/>nakładany, Tau | ||
+ | |Poprzeczka nałożona na stripes, co daje formę zbliżoną do litery T. Po krzyżu łacińskim typ ten jest najczęściej występującym w ikonografii Ukrzyżowania (fot. 1). | ||
|- | |- | ||
|} | |} |
Wersja z 18:10, 10 lis 2019
Krzyż jest jednym z najpopularniejszych symboli, znanym w wielu religiach i kulturach. Dwie, przecinające się linie są tak naturalnym i intuicyjnym znakiem, że prawdopodobnie początkowo pojawiał się przypadkowo, a z czasem posłużył do wyrażania treści symbolicznych. Już z młodszego paleolitu pochodzą figurki zwierząt wykonane z kości słoniowej, których występują zwielokrotnione znaki ukośnego krzyża (crux decussata). Współcześnie krzyż kojarzy się głównie z Chrześcijaństwem i jest jego podstawowym symbolem. Nie był nim jednak od początku istnienia tej religii. Były tego prawdopodobnie dwie przyczyny. Ogólna wynikająca z tego, że w okresie prześladowań chrześcijanie w ogóle unikali otwartego manifestowania oznak zewnętrznych wskazujących na swoja wiarę. Druga dotyczyła samego krzyża. Ukrzyżowanie w starożytności było karą stosowaną wobec niewolników i sprzeciwiających się władzy, a śmierć na krzyżu uważano za poniżającą. Dlatego nawet po 313 r. czyli po uznaniu chrześcijaństwa za religię dozwoloną w cesarstwie rzymskim, krzyż był tylko jednym z symboli drugorzędnych. Nie odważano się też na przedstawianie ukrzyżowanej postaci Chrystusa (Najstarszy znany wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa znajduje się na płaskorzeźbionym reliefie z drewnianych drzwi bazyliki św. Sabiny w Rzymie i jest datowany na ok 430 r.). W swojej drodze jaką przeszedł krzyż od od znaku śmierci i hańby do do znaku zmartwychwstania i triumfu, chrześcijanie używali i używają współcześnie wizerunku krzyża w najróżniejszych formach. Pewnie podstawową przyczyną był fakt, że nie wiemy na jakim krzyżu zginął Chrystus. Nie podał tego żaden z ewangelistów ani historyków. Pole zyskała tu więc wyobraźnia wyznawców, którzy nawiązywali do znanych sobie sposobów ukrzyżowania. Na to, już w okresie popularności symbolu krzyża, nałożyło się jego używanie jako znaku heraldycznego. W rezultacie pojawiło się bardzo dużo typów krzyża, z których jedne są bardzo popularne a inne występują incydentalnie.
- Słup, pal (stipes, stauròs) - pionowa belka
- Belka pozioma (patibulum)
- Titulus, album - tabliczka z tytułem winy czyli napis Jezus Nazareński Król Żydowski w 3 językach: łacińskim, hebrajskim i greckim, łaciński akronim to INRI
- Podpórka na nogi (suppedaneum)
- Siodełko (sedulum, penta) - siedzisko, na którym sadzano skazańca co miało zapobiec rozerwaniu dłoni
Typy krzyża
Wygląd | Nazwa | Opis |
---|---|---|
Łaciński, crux immissia, wcięty, wpuszczony |
Najbardziej dziś rozpowszechniony typ krzyża, symbol kościoła rzymskokatolickiego. Najpopularniejszy w ikonografii Ukrzyżowania. Immissia od immmitere czyli składać ze sobą. Patibulum mocowane w wycięciu powyżej połowy wysokości krzyża. Prawdopodobnie ten typ krzyża pojawił się dopiero w V wieku (jego pierwszymi przedstawieniami są krzyże na mozaikach z rzymskiej bazyliki San Giovanni in Lorena i z bazyliki San Vitale w Rawennie). Symbolika: belka pionowa, czyli wymiar wertykalny, oznacza zjednoczenie nieba z ziemią, tego, co Boskie z tym co ludzkie w Chrystusie, a więc podniesienie natury ludzkiej (belka pozioma) do granicy przebóstwienia (wydłużona linia pionowa). Belka pozioma, to wymiar horyzontalny oznaczający też zjednoczenie ludzi ze wschodu i zachodu, a zarazem uniwersalny charakter zbawienia dokonanego na krzyżu. Gnostycy widzą boskość (belka pozioma) przykutą do materii (słup). bardzo częsty motyw w heraldyce. | |
Św. Antoniego, crux commissa, nakładany, Tau |
Poprzeczka nałożona na stripes, co daje formę zbliżoną do litery T. Po krzyżu łacińskim typ ten jest najczęściej występującym w ikonografii Ukrzyżowania (fot. 1). |